wtorek, 11 września 2012

„ci sza” monolog – pieśni dla sopranistki


ci sza”
monolog – pieśni dla sopranistki

I

ci
szaleńcy

pośrodku
ciemnych warstw
umierania dzień się

zaczynał jasnym
blaskiem świateł
pustych ulic

ci
szaleńcy

bez żadnego dźwięku
westchnienia kroków
odbić lustrzanych
cieni

własnego
spojrzenia

II

sobota, 14 lipca 2012

"A" w półfinale V edycji konkursu o Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną

Z przyjemnością informuję, że moja szuka "A"znalazła się, obok innych 40 utworów, w półfinale V edycji konkursu o Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną. Więcej informacji na stronie: http://gnd.art.pl/aktualnosci.php 

sobota, 30 czerwca 2012

"Couleur Café", utwór dla teatru, kolejny fragment

noc

i wtedy wstają wszystkie spod szaf biurek wytartych stron w książkach ze zgubionych listów pudełek po papierosach czarnych grud w popielniczce ze wszystkich małych zapomnień niewłaściwych spojrzeń obrazów których nigdy nie powinno się pomyśleć w pustymi zimnym mieszkaniu za oknem lód śnieg mróz nawet gdy wydaje się że jest słońce nawet gdy wydaje się że dzień dopiero wstaje ptaki zaczynają śpiewać swoim porannym zmęczonym od niechcenia głosem nawet wtedy ukazują się spod szyb zamarzniętych okien spod nieupranych ubrań rozrzuconych nad ranem w nocy w bólu rozrzuconych samemu w jeszcze jednym odruchu samoobrony przed nimi jeszcze jednym powiedzeniem przed samym sobą że nie nie one nie przyjdą to niemożliwe przecież nie mogą nachodzić mnie tak często ja im nic nie zrobiłem to nie moja wina że to tak działa ze moje narządy pamięci że krew krąży między nimi tak szybko a komórki drżą od pulsu neuronów

nie pytają się mnie o zgodę wchodzą w krew w żyły ciało w czarne odbicia niemych spojrzeń nieprzejrzyste oddechy i wspomnienia których nigdy nie było które miały być a które są pustą czarną powierzchnią spopielonej fotografii zawłaszczają cała przestrzeń cała powierzchnię mapę rozdygotanej w chłodzie skóry zostawiają rany blizny jak po potarciu ostrym nieprzyjaznym zbitym szkłem w którym jak w krzywym lustrze pojawiają się odbicia ich wszystkich

w ich odbiciach wystającej z lewej prawej strony ze wschodu zachodu północy południa tego przeklętego kraju dwa na dwa metry w tym dwa na dwa metry biurko popielniczka lampka nocna dwa na dwa metry mojego własnego kraju tylko ja mam do niego klucze jak byłem mały to mama opowiadała mi bajkę o jakimś tajemnym państwie do którego dostęp może uzyskać tylko ktoś kto odpowiednio zasłuży sobie na rękę królewny i on przebywał te wszystkie pola lasy jeziora góry rzeki w milczeniu nic nie mówił bo w tej baśni o nic nie mógł powiedzieć został okrutnie wyzuty ze słów nie pamiętam czy ktoś mu wyrywał język razem z cała powierzchnią jego nic nie znaczących słów które wtedy mu nie były potrzebne bo szedł po to by zdobyć tę rękę królewny więc po co miał coś mówić tam to było tak napisane

wtorek, 31 stycznia 2012

"Couleur Café", utwór dla teatru, 1.

1.

za gęstą powierzchnią wypowiedzianych słów
odzywa się echo milczącej pustki i przeszywającego
lodowego chłodu od którego kostnieją wargi niezdolne
do jakiegokolwiek najmniejszego ruchu

za pustką jest jeszcze coś do czego

dostęp mogą uzyskać tylko nieliczni którzy
zgodzą się zawierzyć brzmienie własnych
głosowych strun wiecznemu milczeniu:

to gładka powierzchnia snu na której

pojawiają się jasne i przejrzyste odbicia
ludzi i zdarzeń które teraz w wiecznej
ciszy nabierają rysów prawdziwego dźwięku

najpiękniejszy jest moment przejścia

całkowitego oddania swojego obrazu przezroczystej
tafli sennych widzeń kiedy dawne martwe
wspomnienia staje się żywą tkanką snu

jak w teatrze – gasną światła przed

pierwszym wejściem posłańca zwiastującego
o przyszłej tragedii i wszyscy muszą postawić
się w sytuacji tego chwilowego antraktu między

zapisanym i fałszywym a wypowiedzianym i żywym

kiedy słowa szeleszczące na powierzchni wyblakłego
papieru wyzbywają się bladości i z warstwy
chropowatej bezsenności usta starego aktora
przenoszą je w senny gabinet luster

"Lalki" - pokaz w lutym, Teatr Witkacego.

Serdecznie zapraszam na pokaz spektaklu "Lalki" na podstawie mojego dramatu: 2 lutego 2012 roku, w Teatrze Witkacego (scena AB) w Zakopanem, o godz. 19.00. Więcej informacji - na stronie teatru: http://www.witkacy.zakopane.pl/repertuar.php